Doniczkowiec to jeden z najbezpieczniejszych i wartościowych pokarmów w diecie ryb. Należy dodać do tego łatwość jego hodowli, i bardzo dużą wydajność takiej własnej hodowli. W artykule zajmiemy się tylko jego hodowlą. Pominiemy wartości odżywcze i systematykę gatunku, gdyż artykułów na ten temat zostało napisanych już mnóstwo.
W poniższym artykule, w oparciu o doświadczenia własne, oraz naszego Admina Rafała, a także doniesienia z sieci, postaram się zebrać najcenniejsze uwagi dotyczące karmowej hodowli Raka Marmurkowego.
![]() |
Fot. Rafał Wasiak |
Obie hodowle, ta prowadzona przeze mnie i ta prowadzona przez Rafała, dostarczać miały naszym podopiecznym urozmaicenia pokarmowego w postaci żywych skorupiaków, a więc naturalnego, zdrowego pokarmu dla Pielęgnicy Pawiookiej.
Rak, jaki jest każdy widzi, jakkolwiek dla porządku należy dodać, iż raki te należą do typu Stawonogów, w podtypie Skorupiaków, gromadzie Pancerzowców, rzędzie Dziesięcionogów,
rodzinie Rakowatych, rodzaju Procambarus, gatunku Procambarus sp.
W tym artykule postaram się zamieścić jak najwięcej i jak najcenniejszych uwag na temat hodowli drewnojadów, która stała się moja rzeczywistością. Najcenniejszym stadium rozwojowym owada pod względem zastosowania jako pokarmu dla pawiookich jest larwa. Wiadomo, że dieta ryb powinna być urozmaicona, dlatego ten rodzaj żywego pokarmu będzie niewątpliwie jej ciekawym składnikiem. Larwy są jednak tłuste (do 55% masy), dlatego przekarmianie tego typu pokarmem nie będzie wskazane.
Drewnojady to chrząszcze z rodziny czarnuchowatych. Pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej. Postać dorosła jest chrząszczem dochodzącym do 3,5 do 4 cm długości. Ciało jest masywne, matowo czarne, szare. Czułki wychodzące z głowy są złożone z drobnych segmentów, które rozszerzają się wraz z odległością od ich nasady. Głowa posiada szeroki nadustek, którego budowa pozwala odróżnić płeć. U samców znajduje się tam błoniaste wcięcie, którego brak u samic. Trzeba się dobrze przyjrzeć, aby dostrzec tą subtelną różnicę. Inne cechy budowy nie pozwalają odróżnić płci u chrząszczy. Pokrywy skrzydeł są ozdobione delikatnie oddalonymi punktami. Chrząszcze hodowlane mają skrzydła silnie zredukowane, co uniemożliwia im lot. Odnóża są smukłe, długie.